Jodhpur – Jaisalmer - Jodhpur (560km)

Na de uitleg van de zoon van de eigenaar van de villa, had ik maar 20 minuten nodig om de stad uit te komen. De weg buiten de stad loopt tussen wat meertjes door en ik kom uit op weg nummer 114. De bewegwijzering is goed, het asfalt ook en dat brengt de gemiddelde snelheid omhoog. Ik passeer een verse aanrijding tussen twee vrachtwagens op een recht stuk weg, knap gedaan!! Ik doorkruis diverse kleine dorpjes en Balesar, een iets grotere plaats. De dorpjes zijn hier niet groot, de weg is ook rustig. Het landschap gaat steeds meer op een echte woestijn lijken, af en toe zandduinen, maar wel wat bomen en begroeiing. En veel zand. Te vroeg voor de lunch arriveer ik in Marvan resort, een resort midden in de woestijn. Ik drink een lemonlassi en eet een pannenkoek. Ik passeer Pokaran, de plaats waar India zijn eerste atoomproeven hield. Naarmate ik dichter bij Jaisalmer kom en dus dichter bij de Pakistaanse grens, hoe meer militair verkeer ik tegenkom. Ik zie onderweg veel legerkampen en luchtmachtbases en in Jaisalmer zelf, het hoofdkwartier van de grenstroepen. De burcht van Jaisalmer steekt af tegen de horizon van de redelijke vlakke Indian dessert. Ik Rij Jaisalmer binnen en neem mijn intrek in een echt paleis van 105 jaar oud. Jawahar Minas palace, gebouwd van zandsteen, uitzicht op de burcht en een ijskoud zwembad naast de kamer. Kortom ik zit als een vorst en laat me dan ook als een vorst bedienen van een koud biertje. Ik bezoek de burcht de andere dag. Drie poorten voor je binnen bent en eenmaal binnen een plein met het paleis en een doolhof van kleine nauwe steegjes. Van de muur heb je uitzicht over de stad buiten de burcht. Ik dwaal een paar uur door de straatjes en bekijk de koopwaar op de bazar. Ik kom drie keer dezelfde bedelaars tegen. De derde keer bedelen ze niet meer, dus echt dom zijn ze niet. Ik geniet van een terrasje in de schaduw, in de zon is het echt heet. Ik schat de temperatuur in de schaduw op een graad of 28-30. Hierna slenter ik terug naar het hotel om even lekker bij het zwembad te lezen. De terugreis neem ik dezelfde route als heen. Net buiten Jaisalmer steekt een gazelle vlak voor me over. Even later doet een voetganger hetzelfde, hij kijkt wel, maar schat alles in met de snelheid van een ossenkar, denk ik bij mezelf. Van de aanrijding van twee dagen geleden, ligt nog één van de vrachtwagens op dezelfde plek. De weg is vet van de olie die ze gelekt hebben. Rond drie uur 's middags kom ik weer in Jodhpur en bij Ratan Villa aan, waar ik twee dagen zal blijven.

Jodhpur - Mt. Abu (275km)

Het fort van Jodhpur is eigendom van de Maharadja van Jodhpur. Tegenwoordig zijn de werkzaamheden van de Maharadja meer ceremonieel, maar vroeger was hij de heerser van de omgeving en had veel macht. Het fort, op een rost gebouwd, geeft een mooi uitzicht over de oude stad met zijn blauwe huizen. Het paleis is tegenwoordig een museum. De Mahradja woont tegenwoordig in een paleis aan de rand van de stad. Jodhpur is een grote stad met alle vervuiling en zwervers van dien. Na mijn bezoek laat ik me afzetten bij Coffe day voor een shot echte koffie. Ik slenter door de straten en een paar bedelende meisjes van een jaar of 5 komen naar me toe. Ze houden hun hand op en tikken tegen m’n arm. Nu geef ik niets aan bedelaars en schud nee, maar dit zijn volhoudertjes. Ik voel een hand aan mijn broekzak en haal meteen uit, tik op de vingers… Dat helpt. Als ik terugkeer in Ratan vilas, keer ik terug in de rust die de villa uitstraalt, wat een heerlijke plek. De volgende morgen rij ik met uitleg zonder problemen de stad uit. Ik rij richting Pali. Het is zondag, maar er is veel vrachtverkeer op de weg. Nu rijden deze ongeveer 70 km/uur, afhankelijk van de staat van de banden en de belading. Ik haal er veel in en het rijden gaat lekker. Na drie uur in het zadel, voel ik dat het tijd wordt voor een pauze. Ik stop bij een nieuw restaurantje, bestel frietjes, koffie en water. Het smaakt naar niets, dus snel weer verder. Tekort op een vrachtwagen (achteraf) kijk ik om het hoekje om in te halen. Personenauto tegen de middenstreep, ik hoek de motor terug, wordt zelfs door de drukgolf geholpen. Zo’n adrenalineshot maakt je weer scherp. Het heuvelachtige terrein naar Abu road is mooi en net voor het dorp zelf neem ik de afslag naar rechts richting Mt.Abu. Dit zijn bergen en ik klim flink. Het landschap is vreemd, palmbomen in de bergen. Net voor Mt.Abu moet ik stoppen en koop een kaartje. Toeristenbelasting, 10Rs. Ik rij Mt.Abu binnen, een kleine plaats met een meertje en veel hotels. Ik rij meteen door naar Connaught house, een karaktervol en rijk ingerichte cottage, eigendom van de Maharadja van Jodhpur. Ik krijg een grote kamer achter in de cottage. Ik spreek een oude man die daar woont en een chauffeur van een taxi. Deze laatste is vrachtwagenchauffeur geweest en kan me veel vertellen over het leven op de weg. Werkdagen van 50 uur aan een stuk zijn heel normaal en op lange ritten kost het omkopen van de politie zo’n 3000Rs. Het is een zwaar leven, teveel vrachtwagens, te weinig vracht. Hij verteld dat het nog ongeveer 1450 km naar Goa is vanaf Udaipur en dat de weg tot Bombay druk is, maar wel in redelijke staat. Vanavond probeer ik de Indiase wijn…

Delwara tempel

Deze tempel in Mt.Abu is een bezoek meer dan waard. De drie delen van de tempel zijn van binnen versierd met marmer. Het is een beeldhouwwerk met zo’n enorme precisie en oog voor detail dat het bijna niet mogelijk is om te beschrijven. Dit moet je zien. Ik mag binnen geen foto’s maken, dus je zult zelf moeten gaan kijken. Van goddelijke figuren tot olifanten, echt kunst waarvan je kunt zien dat dit ontzettend veel tijd en vakmanschap gekost heeft.

Mt. Abu - Vadodara (350km)

Gisteren, voor mijn bezoek aan de Delware tempel, gooide één van de kinderen per ongeluk een scooter om. Nu heb ik daar op zich geen moeite mee, ware het niet dat deze scooter naast mijn motor stond en er ook nog tegenaan viel. Gevolg was een klein deukje in de tank. Nu heeft zoiets weinig impact bij Indiase mensen en men dacht het zo te kunnen laten. Verkeerd gedacht, want vanmorgen voor het uitchecken, vroeg ik wie de schade van toch zeker 30.000Rs ging betalen. Er werd wat zenuwachtig gelachen en ik heb even uitgelegd dat als ik schade zou maken dat zij het misschien ook wel aardig zouden vinden als ik zou betalen. Ik kon dan wel 300 Rs korting op mijn rekening van 4000 Rs krijgen. Nu gaat het mij niet om geld, maar om het principe van verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid, maar dat drong niet echt door. Ik stelde voor dat ze de rekening maar naar mijn huis stuurden en ik zou dan mijn rekening van de reparatie opsturen. Natuurlijk was de manager er net niet. Ik verlaat de cottage zonder te betalen, ik neem nog wel contact op. Tegen een uur of tien, genoeg negatieve energie voor vandaag, rij ik Mt.Abu uit. Via Abu Road, een rommelige plaats. Nu zijn de doorgaande wegen niet aangegeven en je kunt proberen ze te herkennen aan de rijsporen, de loop van het verkeer en niet aan een bord. Ik rij dus prompt verkeerd en kom bij het spoor uit. Terug en opnieuw proberen. Palanpur, Sidhpur, Mahesana zijn de plaatsen die ik passeer voor ik in Ahmedabad kom. Dit is een echt grote stad en ik neem een soort van rondweg. Het kost me ruim anderhalf uur om door de stad te komen en ik verlies dus veel tijd. Nu ligt er tussen Ahmedabad en Vadodara een expres highway en ik duik er op. In de spiegel zie ik een paar mannen opspringen en druk gebaren, geen idee wat ze bedoelen, doorrijden. Bij het eerste tolpoortje wordt het me duidelijk, geen tweewielers toegestaan op de expres highway. Ik protesteer nog. Zeg dat mijn motorfiets sneller gaat dan de meeste auto’s, maar regeltjes zijn regeltjes en heerlijk om je achter te verschuilen. Ik moet spookrijdend terug. Nu is spookrijden hier heel normaal, iedereen doet het, maar toch met de nodige voorzichtigheid ga ik terug. Later hoor ik dat het ongeveer 2 uur reistijd scheelt via de highway. Het is gelukkig langer licht en ik passeer een resort, net buiten Vadodara. Dit is een goede plek voor de nacht, lekker eten en vriendelijk personeel.

Vadodara - Daman (200km)

Vrachtwagens, bussen en andere lastposten blijven me vandaag het meest bij. De NH8 is druk, soms dubbelbaans en kapotgereden door het zware verkeer. Tot aan Surat veel industrie en niet echt het mooiste stukje van India. Na Surat wordt het landschap wel mooier, palmbomen en groene velden. Bij Vapi sla ik af naar Daman, tot 1961 een Portugese kolonie aan de kust. Het strand is rotsachtig en het water niet geschikt om te zwemmen, volgens de boeken. Tegenwoordig is het de enige plaats in de staat Gujerat waar je alcohol mag nuttigen en trekpleister voor dorstige Gujerati. Ik wil eigenlijk naar de zuidelijk stranden, maar de brug over de rivier is ingestort en omrijden is te ver. Devna beach ligt aan de noordzijde en ik neem een kamer in Hotel Jazira aan het rotsstrand. Dit is mijn plek voor de kerst.

Ik wens jullie allemaal een prettig kerstfeest toe en een goede jaarwisseling!! Na de kerst vertrek in naar Goa, waar ik 1 januari Corina zal ontmoeten en we een vakantie zullen houden. Rob is na de kerst op wintersport, dus tot half januari weinig nieuws. Mocht ik dingen meemaken, dan zet ik ze in het gastenboek. Iedereen heel erg bedank voor de reacties in het gastenboek, ik lees het erg graag!

Groeten Nico