Port Douglas - Cooktown (via Bloomfield Track) (197km)
Het is heerlijk weer als ik opsta. Ik twijfelde gister nog of ik door zou gaan, maar voor ik het weet ben ik aan het pakken. Ik neem afscheid van Patrick, een Zwitser die op de camping naast me stond en gister ook mee was naar het rif. Ik ga eerst het dorp in, wil m’n visum verlengen via internet. Ik zet meteen de laatste verhalen erop en lees de mail. Tegen de middag rij ik Port Douglas uit richting Mossman. Als ik bij het Daintree National Park kom moet ik met de pont over. Ik stop achter een huurmotor. De berijder komt naar me toe en vraagt waar ik vandaan kom. Als ik zeg dat ik uit Nederland kom zegt hij: "Oh een kaaskop, dacht ik al”. Het blijkt een geëmigreerde Nederlander te zijn die al 28 jaar in Nieuw Zeeland woont. We rijden de pont af en rijden een stukje samen op. Bij het eerste uitzichtspunt kletsen we even verder en rijden vervolgens naar Cape Tribulation. Ik ga hier wat eten en we groeten elkaar. Ik vraag een ranger hoe de track naar Cooktown is. Hij denkt wel goed, want er komen auto's (4WD) door, maar je moet een paar stroompjes door. Krokodillen?, vraag ik. Waarschijnlijk niet. Dat is een geruststellend antwoord. De weg gaat over in gravel en na een km of 5 kom ik bij het eerste stroompje. 30 meter breed en ongeveer 30 cm diep. Ik verken eerst en schep alvast wat water in m'n schoenen. Ik rij er doorheen en het gaat redelijk makkelijk. Dan volgt al snel de tweede. Eerst maar weer even kijken. Gelijke breedte en diepte schat ik na verkenning in. Vervolgens nog een paar kleintjes en dan kom ik bij een iets grotere. Helder water dat wel. Ik loop er een stukje in met een stok. Deze lijkt wel dieper. Er komt een 4WD aan en deze stopt. Een ouder echtpaar. De man stapt uit en kijkt wat bedenkelijk. Ik heb m'n route uitgestippeld en besluit te gaan. Mocht ik omvallen, dan is er in ieder geval iemand om te helpen. Ik rij het water in en volg de route die ik bedacht had. Had ik toch een gaatje over het hoofd gezien, want mijn voorspatbord verdwijnt onder water. Ik stop en trek de motor uit het gat. Het water komt tot m'n knieën en m'n schoenen lopen vol. Als ik het water uitrij, zie ik de mensen aan de overkant zwaaien en ze gaan terug. Ik rij het hele stuk al door het tropisch regenwoud en het is hier echt mooi. De weg gaat soms echt steil omhoog en naar beneden. Ik heb nu 8 doorwadingen gemaakt en maak er nog één over een floodway bij Wujal Wujal, een Aboriginal gemeenschap. Ik rij nog steeds over gravel via Rossville naar Helenville. Hier kom ik weer op asfalt. Via de Black Mountains, bergen bedekt met keien, zonder begroeiing, rij ik de laatste 25km naar Cooktown. De enige krokodil die ik vandaag zie ligt 's avonds op m'n bord. Het smaakt naar kip.

Cooktown - Undara Volcanic NP (503km)
Ik stond op de duurste camping tot nu toe. Het terrein blijkt een bouwput en vanmorgen hebben ze de waterleiding kapot gegraven, geen douche….. Ik ben niet blij en vertel dat ook. Het is nu de goedkoopste camping tot nu toe. Ik ontbijt aan de haven en rij vervolgens Grassy Hill op. Vanaf hier schitterend uitzicht over het Great Barrier Riff en de Endavour river. Na m'n natte avontuur van gister neem ik vandaag de normale route terug. Ik drink koffie in het zonnetje bij het Palmer river roadhouse. De weg loop met een boog via het binnenland weer naar de kust en hoe meer ik deze nader hoe meer de lucht betrekt. Het miezert zelfs af en toe. Bij Mt. Molly neem ik de weg naar Mareeba. Even voorbij Marreeba stop ik en rits mijn voering in de jas, het spettert nog steeds en omdat ik omhoog ga wordt het best fris. Ik rij door de Atherton Tablelands, een hoogvlakte met mooie wegen, regenwoud en velden. Ik ga naar de toeristeninfo in Ravenshoe. Dit is het hoogst gelegen dorp in Queensland. Volgens de man van de info moet ik Mt. Surpise nog wel kunnen halen, tweeënhalf uur verder. Ik stap weer op en ga op weg. De weg wordt nu smaller met twee stroken gravel of dirt om elkaar te passeren. Ik kom op deze weg, de Savannah highway, regelmatig roadtrains tegen en ga dan maar even aan de kant, deze kolossen blijven nl. op het asfalt.De waarschuwingsborden geven aan dat de max. lengte 53 meter is. Ik maak een korte stop bij het Forty Mile NP om het zitvlak even te ontzien. Ik rij nu door het droge regenwoud lees ik daar. Ik rij door en kom langs de afslag naar het Undara Volcanic NP. Ik besluit daar heen te gaan en rij naar de lava Lodge. Ik kan m'n tentje hier ook opzetten en besluit morgen een tocht door de Lavatubes te maken.

Lavatubes
Een dag georganiseerd op stap, de enige manier om de lavatubes te bekijken. De Lavatubes zijn een ondergronds buizenstelsel, gevormd door lava uit de Undara vulkaan 190.000 jaar geleden. De lavatubes zijn prachtig van binnen. Er zijn drie buizen, 110, 90 en 50 km lang. Je bezoekt uiteraard maar een klein stukje. De verkleuringen in de buizen worden veroorzaakt door zwavel, natrium-carbonaat en mangaan. De doorsnede is ongeveer 15 meter en varieert nog wel wat. Het ziet er soms sprookjesachtig uit, maar is het niet altijd. Er leven 3 soorten vleermuizen, spinnen en kakkerlakken. Wallabys gebruiken de gangen om te schuilen op het heetst van de dag. Ik heb 5 verschillende stukken bezocht en een tocht over de kraterrand van één van de kleinere vulkanen gemaakt.

Undara Volcanic National Park - Normanton (453km)
Na een jungle-ontbijt de boel weer ingepakt en rond half tien op weg. Het is droog, wel wat bewolkt. De temperatuur is aangenaam. Ik rij naar Mt. Surprise en gooi de tank vol, koop zware shag en ga op weg naar Georgetown. De weg naar Georgetown loopt door de heuvels en slingert af en toe nog. De lucht breekt meer open en de temperatuur loopt snel op. In Georgetown tijd voor een drankje, veel drinken is het advies. De weg is recht en vlak en zindert van de hitte. Veel karkassen langs de kant van de weg, kangaroes, varkens en vogels, die azen op de karkassen. Ik bereik Croyden en tank opnieuw vol bij de roadhouse. Anderhalf uur tussen de stops is erg prettig. Het zadel is hard van de Africa Twin en dat went niet. Het laatste stuk over de Savanne naar Normanton is recht. Verspreidde bomen, af en toe koeien die in de schaduw staan en heet asfalt. Ik rij op tijd Normanton binnen, zoek een camping met schaduw en zwembad en neem een verkoelende duik.

Normanton - Adle's Grove (438km)
Ik had van diverse Aussies gehoord dat het Lawn Hill NP erg mooi was en dat in Adel's Grove een geweldige swimhole was. De weg er naartoe is gravel, maar volgens hen goed te rijden. Dat laatste klopt, voor auto's! Op de motor is de weg iets minder. Verschillende kleuren stof achter de motor geven het verschil in gravel aan. Van grijs tot wit, van geel tot donkerrood. Donkerrood blijkt het vervelendste, diepe gravel met veel wasbord. Het wasbordeffect wordt opgeheven bij zo'n 75km/uur, en dat is best hard in de mulle gravel. Black kite's vliegen op het laatste moment op en een Wedge tailed Eagle vliegt op een meter naast me, saai is deze route in ieder geval niet. Ik rij door een landschap van termietenheuvels en Stations met duizenden koeien. Ik zie Bustards opvliegen, een soort kleine Emoe die wel kan vliegen, al lijkt het niet van harte. Ik moet regelmatig achter de kuip duiken om geen vogel te raken. Na zo'n 175km gravel kom ik op een strook asfalt tot aan Burketown, 50km verder. dat rijdt even lekker door. Ik lunch in de pub en tank de motor af. Ik vervolg mijn weg naar het zuiden, Gregory Downs, wederom gravel. Als ik door één van de floodway rij en vervolgens weer accelereer, duik ik met zo’n 60km/uur een stofgat in. Dit is een kuil, gevuld met heel fijn stof, waar je in wegzakt alsof het water is. Ik heb niet meteen door wat er gebeurt, maar de carterbeschermplaat klapt plotseling tegen de grond, het stuur zwabbert en in de spiegel zie ik een enorme stofwolk. Ik ben er heel doorheen en had niet eens tijd om te schrikken. Ik stop even om de boel te checken, maar alles lijkt nog heel. In Gregory Downs vul ik wederom de tank en drink wat in de pub. Ik vraag hoe de weg naar Adel's Grove is, en die is redelijk, wel wat ‘corrugation’ door de trucks naar de mijn. Dat klopte, het lijkt wel werken, ik zwabber af en toe van links naar rechts. Ik bereik Adel's Grove bij het Lawn Hill NP en ben aardig stuk. Ik heb vandaag vaker "OOH SHIT" gezegd dan tot nu toe. Ik zet de tent op en douche het stof eraf. Ik kook pasta en drink een koud biertje onder een flonkerende sterrenhemel. Je vergeet dingen snel. Ik blijf een dag staan en doe niets dan lezen en zwemmen.

Adel's Grove - Barkly Homestead (533km)
Ik voel met niet optimaal, denk dat ik een koudje heb. Ik besluit vandaag uit de gravel te rijden, moet nog wel een stukje. Na een ontbijtje ga ik op weg. De weg is redelijk goed te doen, ik bereik een aardig tempo. Ik moet nog door drie riviertjes via een floodway, kan glad zijn, maar op advies rij ik over het gedeelte stroomafwaarts. Ik kies de iets langere weg naar Camooweal, daardoor rij ik iets eerder over asfalt en dat schiet lekker op. Ik Tank mezelf en de motor vol voor het volgende stuk. Ik rij door een landschap dat oneindig lijkt en de 265km vanaf Camooweal doe ik in één stuk. Ik kom bij Barkly Homestead, een roadhouse met camping en pub en neem een cabin.

Barkly Homestead - Alice Springs (727km)
Vandaag vroeg op pad, geen tent op te ruimen, dus dat scheelt. Tennant Creek is de eerste stop. Ik ben op de Stuart highway en ga naar het zuiden. Ik zit daar even wakker te worden met een fruitontbijt en een cola. Ik rij nu lange stukken, er is gewoon niets tussenin. Bij Wauchope sla ik af ik af om de Devils Marbles te bekijken, een verzameling grote ronde graniete keien die op een wonderbaarlijke manier liggen opgestapeld. Dit is een bijzondere droomplaats voor de Aboriginals. Wat de dromen dan zijn weten alleen diegenen die dat moeten weten. Ik vervolg via Wycliff Well naar Barrow Creek waar ik weer tank. Hier lopen veel drinkende en naar zweet stinkende Aboriginals rond en ik vind het een trieste plaats. Ik rij door naar Ti Tree en tank nog een keer. Ik kan hier kamperen, maar besluit nog een 192 km door te rijden naar Alice Springs. Ik kom iets te laat aan, ik rij niet graag in de schemer en neem een cabin.