Mackay – Eungella Np (80KM)
Regen, het lijkt maar niet op te houden. Ik pak de tent nat in en red het om droog naar de motorzaak te rijden. Daar aangekomen begint het weer te regenen. De motor is rond twaalf uur klaar en in de tussentijd vermaak ik me met koffiedrinken en zet de laatste verslagen op de mail. Gisteravond met een Aussie zitten kletsen en hij wilde wel mee naar het National Park. Toen ik hem bij de motorzaak trof had hij zich bedacht, ook goed. Halfeen verlaat ik Mackay met 2 nieuwe Michelin Sirac banden voor 275 AUD. Daar kan ik in Nederland niet eens 1 band voor kopen. De route naar het Eungella National Park is leuk; heuvels en bochten, dat geeft afleiding. Het laatste stuk gaat de bergen in, het is mistig en ze hebben roosters in de bochten gelegd, beetje jammer. Als ik in het NP kom en mijn tent op Fern flat campground ga opzetten begint het te hozen. Gevolg is dat de tent van binnen en van buiten nat is. De temperatuur is gelukkig aangenaam. Tegen de schemer loop ik naar een vlonder met uitzicht op Broken River. Vanaf deze plek heb je een goede kans een Platypus of in gewoon Nederlands, een vogelbekdier te zien. Ik sta er om vijf uur en er zijn meer kijkers. Langzaam wordt het aantal toeschouwers minder. Ik zie schildpadden, een soort aal en hoor en zie veel vogels. Als ik weg wil lopen, het is bijna donker, zie ik plotseling een Platypus aan komen zwemmen. Er zijn nog maar drie toeschouwers over als het bijzondere beest in de schemer langs de oever zwemt en voedsel zoekt. Na zo’n twintig minuten is het beestje uit zicht verdwenen, mijn bezoek hier was in ieder geval niet voor niets.
Ik heb op mijn weg naar boven een soort café gezien en wil daar een hapje eten. In het donker en door de mist rij ik door de bergen en als ik bij het café aankom, blijkt het gesloten. Terug dan maar en soep met een broodje voor de tent is ook lekker. Tijdens het eten hoor ik geritsel en klimt er een brutale Possum op de tafel. Het beestje zoekt naar eten, maar ik heb niets voor hem. Ik moet even de zachte vacht aanraken en na wat gesnuffel gaat hij weer door.

Eungelle Np – Ayr (348KM)
De lucht is grijs als ik opsta, maar de meeste spullen zijn droog als ik inpak. Ik verlaat het NP via de “achteruitgang” een onverharde weg de outback in. De weg is erg slecht en als ik stop om naar de oorverdovende stilte te luisteren, zie ik dat het bagagerek weer is gebroken. Ik repareer de buis provisorisch met een bandenlichter en slangenklemmen. Ik rij over rotsen, gravel, modder en zand. Het weer in de outback is beter, zon en heerlijk warm. Ik kom niemand tegen in een landschap van verdort gras en verdwaalde bomen. De enige levende wezens die ik steeds weer zie zijn koeien, die verschrikt wegrennen als ze de motor zien. De snelheid ligt tussen de 50 en 100 km/uur en als ik dan ook met 100 km/uur een soort zandbak induik, kan ik niets anders dan doorgaan. Gelukkig is het maar een klein stukje en met een paar slingers kom ik er weer uit. Ik stop en geniet van een tweetal Wedge tailed Eagles, wat een schitterende vogel is dat toch. Na 132 km kom ik weer op asfalt en ik rij naar Collinsville. Hier last de plaatselijke garage mijn rek voor 35 AUD. De eigenaar komt vloekend naar buiten als hij de motor ziet. Hij vloekt dan wel in het Nederlands, het enige dat hij nog kan. Het is een Zweed die altijd gevaren heeft en vaak in Nederland kwam. Na mijn lunch tijdens het wachten rij ik naar Bowen, waar ik weer op de Bruce highway kom. Ik besluit om naar Ayr te rijden, zo’n 115km verder. Het rijden op de highway is een stuk saaier, geen bochten van betekenis en weinig variatie van het landschap. In Ayr zoek ik een camping, tijd voor een douche en er moet gewassen worden. Ik trakteer mezelf op een etentje in het plaatselijke hotel Queens; een aanrader.

Ayr – Paluma Range NP (205KM)
Ik word wakker van het branden van de zon op de tent. Strakblauwe lucht, als ik uit de tent kijk. Ik pak alles weer eens droog in en rij naar het dorp. Gas en kousjes voor de lamp heb ik nog nodig en als ik daarvan voorzien ben ga ik op weg naar Townsville. In Townsville parkeer ik de motor op de stoep en wil weglopen. Er komt een soort stadswacht en deze verteld me dat op de stoep pakeren 100AUD kost. Ik vraag hem maar niet waar ze die bekeuring dan heensturen en parkeer de motor op de motorparkeerplaats die ik nog niet gezien had. Ik doe inkopen en rij naar het Reef HQ om een sleutel te halen voor het National Park. Ze hebben er daar nog nooit van gehoord en ik ga het wel bekijken. Ik rij Townsville uit en rij richting Ingham. Ik sla na zo’n 60km af richting Paluma. Er is een bushcamping aan het Paluma Lake en reserveren is noodzakelijk. Ik neem de weg de bergen in, smal en slingerend en het is leuk rijden hier. Ik stop in Paluma en drink wat. Hierna rij ik door naar het meer. Het laatste stuk gaat dwars door het tropisch regenwoud. Er is een ranger aanwezig en ook nog plaats op de camping. Het is wel een dure, 40AUD voor 2 nachten. Heb je wel een mooie plek met hout voor het haardvuur. De hoogte is hier 975meter en ik stook eerst maar een vuurtje voor het af gaat koelen. Ik blijf de volgende dag een dagje luieren en hang de hangmat op en doe niets.

Paluma Range NP – Tully Gorge (281KM)
Als ik uit de tent kruip is het nog fris. De lucht is blauw en dat mag ik graag zien. Ik verlaat ook dit NP via de achteruitgang en via de onverharde wegen. Eerste stop is Hidden Valley, waar ik koffie drink en advies over de route krijg. Ik rij via Mt Fox. Het is allemaal dirtroad van redelijke kwaliteit. Na zo’n 70km regenwoud en droge outback kom ik op asfalt, de Mt Fox highway. Ik slinger door de bergen en daal af naar de kust. De weg is op sommige stukken gravel van een goede kwaliteit. Ik bereik Ingham en zie de oceaan weer. Ik eet een pie en drink iets aan het strand in Cardwell, in Ingahm was alles dicht i.v.m. Labourday. Het is dan wel 2 mei, maar 1 mei was zondag en Australiërs doen alles om een lang weekend te hebben.
Ik rij door naar Tully en bezoek de informatie. Het plan is om naar Missionbeach te gaan, maar ik besluit eerst een kijkje in de Tully Gorge te nemen. Als ik de bushcamping aan de Tully river zie, besluit ik een nachtje te blijven staan.

Tully Gorge – Port Douglas (260KM)
Tully is de natste plek in Australië met 4000mm regen per jaar. Ik regen dan ook tot m’n ondergoed nat als ik de gorge uitrij en te eigenwijs ben om mijn regenpak aan te trekken. De temperatuur blijft wel aangenaam en als het later wat droger wordt droog ik langzaam weer op. Ik maak een stop in Innisfail en rij door naar Cairns. Cairns is erg toeristisch en ik rij er snel doorheen. In Port Douglas vind ik een redelijke camping en ik besluit de volgende dag van hier uit een tocht naar het Great Barrier Reef te maken. Met een snelle catamaran vaar ik in anderhalf uur naar het outerreef. Daar heb ik gesnorkeld rond het reef en het is echt prachtig! Het is een aaneenschakeling van kleuren, planten, koraal en vissen in de meest fantastische kleuren. De Barramundi en een Stingray waren de grootste en het is best vreemd daar tussen te zwemmen. Na de lunch een tweede ronde op een ander rif en het was een tocht die zeker de moeite waard was.